Oto jedno z tych aut, które zawsze wywołują uśmiech na mojej twarzy – Fiat 500. Ostatnio miałem okazję przetestować egzemplarz wyposażony w motor 1,2 l o mocy 69 KM. Autem przejechałem blisko 800 km; w różnych warunkach – w mieście, na trasie i autostradzie. Jak ta „landrynka” sprawdziła się w naszej próbie?
Na samym początku warto jednak wspomnieć, że Fiat 500 to nie tylko jakiś tam samochód – to klasyka. Włosi praktycznie nie wyobrażają sobie życie bez „pięćsetki”; ba, do tej pory po włoskich drogach można znaleźć pięćsetki produkowane kilkadziesiąt lat temu. Dlatego też do tego modelu należy podchodzić z odpowiednim szacunkiem. Fakt – 500 jest śmieszne, ale tylko i wyłącznie w sensie pozytywnym. Ludziom przeważnie podoba się to auto, a im bardziej jaskrawy kolor, tym lepiej dla tego modelu.
No bo tak. Co myśli Kowalski jadący do roboty na 7 rano w 20-letnim Oplu, kiedy obok niego przejedzie czarny Mercedes za pół bańki? Tutaj z pewnością padnie dużo niecenzuralnych słów. Kiedy zaś zobaczy słodziutką, jak najlepszą landrynkę Fiata 500, w jego organizmie nagle wytwarza się milion endorfin poprawiających humor. I dzień od razu staje się lepszy.
Nasza testówka została wyposażona w 1,2 l silnik benzynowy o mocy 69 KM. Może nie jest to demon prędkości, ale też nie o to tutaj chodzi. Jednostka ta została opracowana przede wszystkim na miasto i właśnie w takich warunkach Fiat 500 spisuje się najlepiej. Konstrukcja motoru jest praktycznie niezniszczalna, a podczas ekonomicznej jazdy można zejść ze spalaniem do 3,7 l paliwa na 100 km na trasie oraz 4,5 l paliwa na 100 km w mieście. Manualna 5-biegowa skrzynia biegów została odpowiednio zestrojona i zadowalająco współpracuje z jednostką napędową. Przyspieszenie od 0-100 km/h według danych katalogowych wynosi 12,9 s, natomiast wskazówka prędkościomierza kończy swój bieg na wartości 160 km/h.
Wewnątrz „pięćsetki” każdy poczuje się bardzo miło. Materiały są dobrze spasowane, a fotele wygodne. Ergonomia stoi generalnie na wysokim poziomie, jednak sterowanie funkcjami na centralnie umieszczonym malutkim ekranie LCD wymaga przyzwyczajenia. Niektórzy (szczególnie mężczyźni) mogą również narzekać na nieco zbyt wysoko ułożone siedzisko, ale to też kwestia tylko kilkunastu pierwszych kilometrów.
I choć wymiary auta na to nie wskazują, kabina oferuje sporo miejsca. Nie wspominam już o pasażerach siedzących z przodu; o dziwo z tyłu także dwie osoby znajdą dla siebie odpowiednio dużo przestrzeni. A bagażnik? Jak na auto tej klasy – zaskakująco duży. Weekendowe zakupy zmieszczą się bez problemu, ale i krótki wypad za miasto nie będzie niemożliwy.
A jak wygląda jazda Fiatem 500? Jest komfortowo, choć nie ukrywajmy – większe dziury w tak małym aucie są bardziej odczuwalne. W zakrętach za to nie ma tendencji do przechyłów. Wyciszenie na duży plus – przy nawet autostradowych prędkościach można swobodnie rozmawiać wewnątrz samochodu. Co ciekawe w aucie zastosowano funkcję „CITY”, czyli operowanie kierownicy z możliwie jak najmniejszym oporem. Fajna sprawa, szczególnie podczas manewrowania na parkingu.
Czy ma jakieś znaczące wady?
Powiedzmy sobie szczerze. Szukanie wad w „pięćsetce” można porównać do szukania niedoskonałości Emmy Watson – minimalne na pewno się znajdą, ale nie będziesz jej tego wypominał. „Pięćsetka” ma swój styl, swoje życie – to auto, w którym można się zakochać. A wówczas, wszelkie typowo włoskie niedociągnięcia nie mają żadnego znaczenia.
Auto jeździ bardzo dobrze i nigdy nie będzie drażnić swojego właściciela. Warto je kupić, tym bardziej teraz – na samochód z rocznika 2016 dostaniemy rabat do 5.000 złotych.
Dane techniczne: silnik benzynowy R4 1242 cm³, moc: 69 KM, 102 Nm, skrzynia manualna 5-biegowa, napęd przedni, bagażnik: 185 lub 520 l po złożeniu tylnej kanapy, zbiornik paliwa: 35 l, dł./szer./wys.: 3571/1627/1488 mm, rozstaw osi: 2300 mm, masa własna/ładowność: 865/405 kg, v-max: 160 km/h, 0-100 km/h: 12,9 s,
Średnie spalanie miasto/trasa/mieszane: 5,2/ 3,7 / 4,2
