Volkswagen Beetle 2.0 TDI DSG Sport (test)

Samochód, który powstał w największej ilości egzemplarzy i najdłużej produkowane auto świata. Zaprojektowany na zamówienie największego tyrana w historii miał zmotoryzować III Rzeszę. Przez dziesięciolecia pokochali go wszyscy, czule nazywając Żukiem, Chrabąszczem czy Biedronką. Samochód wyszedł poza ramy motoryzacji – stał się marką samą w sobie, ikoną stylu życia. Tak, w bardzo ogólny sposób można przedstawić dziadka testowanego przeze mnie VW Beetle’a.

Nie będę odkrywcą mówiąc, że na dobrej marce da się nieźle zarobić. Wie o tym też koncern VW pokazując kolejne odsłony Garbusa. Poprzednia wersja – New Beetle, nie wszystkim przypadła do gustu. Nie była nawiązaniem do pierwowzoru, a raczej wariacją na jego temat. Symetryczny do bólu, niemal narysowany od cyrkla, a na dodatek wyposażony w flakonik na kwiatek przy kierownicy. Idealny dla faceta… który chce stać się obiektem żartów kolegów.

Patrząc na najnowszą wersję Beetle’a można odnieść inne wrażenie. Kształtem jak najbardziej nawiązuje do swojego przodka. Poprawiono błędy poprzednika, wszystko powyżej linii okien przesunięto do tyłu odtwarzając długą maskę. Zachowano najbardziej charakterystyczny element – doklejone, napompowane nadkola. Przednie lampy również nawiązują do przymrużonych reflektorów zaprojektowanych w latach 30 – tym razem stworzono je w technologii LED. Jego wygląd to doskonały mix klasycznych kształtów z nowoczesnością. Nie można o nim powiedzieć, że jest damski, czy męski. Wystarczy rzut oka, by stwierdzić, że to Garbus z krwi i kości.

Volkswagen Beetle 2.0 TDI

VW zrywa z nudą

Otwieram drzwi po raz pierwszy na parkingu VW… są bez ramek. Tak niewiele, a cieszy i podkreśla wyjątkowość samochodu. Kolejne, co zauważam to dodatkowy zestaw zegarów. Pokazują temperaturę oleju, aktualne ciśnienie w turbosprężarce, a trzeci wskaźnik to… stoper. Niby spełniają jakieś funkcje, ale uważam to przerost formy nad treścią. I dobrze! Samochód owiany legendą nie mógłby mieć wnętrza z Golfa. Na płaskiej desce rozdzielczej znajdziemy kolejne nawiązanie do pierwszego Garbusa – schowek z efektowną klamką. Wersja Sport ozdobiona jest plastikami w kolorze czarnym i a’la carbon, w pozostałych to kolor nadwozia okrasza konsolę i górną część boczków drzwi. Wszystko jest uzupełnione podzespołami znanymi z innych modeli Volkswagena.

Na pochwały (tradycyjnie) zasługuje ergonomia. Cała obsługa jest intuicyjna, nie ma bezsensownego umiejscowienia przycisków. Zwróćcie uwagę na taśmy zastępujące schowek w drzwiach. Niezwykle praktyczne, utrzyma butelkę w każdym rozmiarze. Nawet podstawowa wersja foteli przyjemnie otula kierowcę i pasażera, a długie godziny podróży będą przyjemnością. Miejsca w środku jest sporo, ale tylko z przodu. Na pierwszy rzut oka tylna kanapa wydaje mi się co najwyżej ławką dla dwóch rezerwowych i nie jest to dalekie od prawdy.

Volkswagen Beetle wnętrze

Koncert The Beatles, ale nie z pendrive’a

Za dopłatą 3000 zł otrzymujemy system nagłośnienia od firmy Fender. Producent pierwszej gitary basowej zna się na rzeczy. Dźwięki płynące z ośmiu głośników i subwoofera są czyste, nawet przy głośności zbliżonej do max. Zastrzeżenia miałem do samego radia. Nie jest to najwyższa wersja, bo brak mu nawigacji. Muzykę możemy podłączyć przez kabel AUX (w żadnym samochodzie jeszcze nie skorzystałem) lub wykorzystać złącze do iPoda w schowku. W przypadku drugiej opcji możemy nawigować po utworach i albumach na dotykowym wyświetlaczu, ale radio reaguje na komendy ze zbyt dużym opóźnieniem, co potrafi zirytować. Co najważniejsze – brak mu złącza USB. Volkswagenie, to najbardziej uniwersalny sposób odtwarzania muzyki i wszyscy producenci już go oferują. To niedopuszczalne w wersji określanej jako muzyczna.

Legenda naszych czasów

Wyjeżdżam z parkingu prasowego i od razu czuję, że jadę czymś wyjątkowym. Ten VW w standardzie wyposażony jest w magnes przyciągający spojrzenia przechodniów. Dodatkowo spotęgowano to białym kolorem w połączeniu z czarnymi i chromowanymi elementami. Wersja sport zobowiązuje – nie zabrakło również dwukolorowego spojlera. Pieszy zatrzymuje się na przejściu, by zrobić mi zdjęcie telefonem. Beetle wygląda świetnie i widzę to też na twarzy kierowcy obok. Podglądam temperaturę oleju, jest optymalna. Światło ma za chwilę zmienić się na zielone. Przypomina mi się scena wyścigu Briana i Dom’a z pierwszej części Szybkich i Wściekłych. Wciskam gaz w podłogę.

Volkswagen Beetle bok

2.0 TDI, król autostrad

Beetle oczywiście nie stanął dęba, nie tylko dlatego, że napędzana jest przednia oś. Pod maską klekocze popularny diesel 2.0 TDI o mocy 140 KM. W tej kombinacji nie jest sprinterem, ale pozwala przemieszczać się bardzo sprawnie. Główną rolę odgrywa elastyczność silnika, w każdym momencie samochód gotów jest wystrzelić do przodu. Producent deklaruje 9,4 s do setki i prędkość maksymalną 195 km/h. Testowany Beetle musiał wyjechać z fabryki na sterydach, bo moje pomiary wykazały, że jest nieco szybszy. Szybka jest też automatyczna skrzynia DSG. Nie jestem zwolennikiem automatów, ale stojąc przed decyzją skrzynia manualna, czy DSG miałbym dylemat. Zawsze mamy do dyspozycji ten bieg, którego potrzebujemy. Jeżeli to nie wystarcza, przechodzimy w tryb ręczny za pomocą łopatek przy kierownicy.

Volkswagen Beetle szczegóły

Jednak nie do tego stworzono ten duet. Pełnię korzyści osiągamy na autostradzie. Spalanie? Poniżej 6 litrów i to nie przy prędkości 90-100 km/h. Spokojnie osiągniemy taki wynik będąc większość czasu na lewym pasie. Przy wyprzedzaniu mocy jest w sam raz, w końcu nie każdy oczekuje sportowych doznań na drodze.

Lifestyle każdego dnia

Pomimo pokrewieństwa z Porsche 911, Beetle jest pełnoprawnym samochodem na co dzień. Cały czas miałem wrażenie, że to Golf w cudownym opakowaniu. 18-to calowe felgi odbierały nieco komfortu, ale ani przez chwilę nie narzekałem na jego brak. Nie do końca precyzyjny przy większych prędkościach układ kierowniczy może przeszkadzać tylko na torze lub przedstawicielom handlowym. Trzeba liczyć się z tym, że Garbus zabierze na pokład nie 5, a tylko 4 osoby zaś pasażerowie z tyłu nie będą zadowoleni z dalszych tras. Jak na tę klasę samochodu dysponuje sporym bagażnikiem (310l) o specyficznym kształcie i dostępie. Jest dość długi, a klapa odsłania całą powierzchnię. Tylko nocne wyjazdy lub zakupy będą udręką, bo oszczędności sięgnęły oświetlenia bagażnika. I schowka, gdzie iPoda trzeba podłączyć po omacku…

Kto go pokocha?

Osoby, które chcą uczestniczyć w legendzie. Ktoś, kto jest w stanie potraktować samochód jak członka rodziny i oczekuje od niego więcej niż przejazdu od A do B. Amatorzy szybszej jazdy powinni pokusić się o benzynowe wersje 1.4 lub 2.0 TSI. Pragmatycy docenią tańszego, mechanicznego bliźniaka – Golfa. Teraz to on przejął rolę Volkswagenowego auta dla ludu. Nic jednak nie zastąpi odjazdu w kierunku zachodzącego słońca z wiatrem we włosach samochodem, który ewoluuje, ale nie stracił swojego charakteru od 75 lat.

Volkswagen Beetle 2.0 TDI DSG Sport tył

Mocne strony
– klasyczny styl w nowym wydaniu,
– elastyczność i niewielkie zużycie paliwa jednostki 2.0 TDI,
– dobre właściwości jezdne,
– ergonomia wnętrza,
– praca skrzyni DSG

Słabe strony
– mała ilość miejsca z tyłu
– brak podświetlenia bagażnika i schowka
– wersja Sport z dieslem nie gwarantuje sportowych doznań

Dane Techniczne:
Napęd
Rodzaj silnika: turbodiesel, R4
Pojemność: 1968 cm3
Oś napędzana: przednia
Moc maksymalna: 140 KM
Maks. moment obr.: 320 Nm
Skrzynia biegów: 6-biegowa, automatyczna dwusprzęgłowa
Nadwozie
Długość / Szerokość / Wysokość: 4280/1810/1470 mm
Rozstaw osi: 2540 mm
Pojemność bagażnika w litrach: 310/905
Masa własna: 1417 kg
Dane eksploatacyjne producenta (test)
Przyspieszenie od 0 do 100 km/h: 9,4 s
Prędkość maksymalna: 195 km/h
Zużycie paliwa – trasa: 4,6 l/100km (5,5)
Zużycie paliwa – miasto: 6,9 l/100km (8)
Zużycie paliwa – cykl mieszany: 5,4 l/100km (6,7)
Pojemność zbiornika paliwa: 55 litrów
Emisja CO2 [g/km]: 140
Cena podstawowej wersji – 70 590 zł
Cena testowanego egzemplarza – ok. 124 000 zł